Op safari in de Coromandel

Na onze heerlijke ontbijt waren we stiekem een beetje aan het wachten dat het op zou houden met regenen, maar helaas gebeurde dat niet. Na een frisse wasbeurt in de rivier besloten we om verder te gaan naar de volgende plek richting de Cormandel. Halverwege bedacht ik me ineens dat we een pan waren vergeten bij de camping. We hadden namelijk zo weinig ruimte dat we de ruimte onder de auto als opslag hadden gebruikt. Gelukkig waren we pas 10 km verder, dus gauw maar even terug. Na ons wekelijkse internet momentje bij de Mac zouden we verder naar het Coromandel forest park. We moesten duidelijk nog even inkomen om een eigen auto te hebben want we hadden een afslag te vroeg gepakt waardoor we hier helemaal omheen reden. Gelukkig was er aan de andere kant ook een DOC-camping. En niet zomaar een. Stromend water, overal wc’s en ‘strandjes’ aan de rivier. We waren de eerste rond een uur of 3 ’s middags, dus we mochten het mooiste plekje uitkiezen. We kozen voor het plekje middenin de zon en met privé standje! Na een wasbeurt voor onze kleren was het weer eens tijd voor wat rek- en strekoefeningen na een week in de auto te hebben gezeten. Pilates in het zonnetje met de video’s van Gerlinde op de laptop. Tijdens de oefeningen kwamen de eerste buren ons passeren. We werden wel een beetje vreemd aangekeken, maar dat maakte ons niet zoveel uit. Na een flinke inspanning was het tijd om ons eens goed te verwennen met een Thaise curry. Na 1,5 uur konden we hier dan echt van genieten. Wel even werk, maar we hadden gelukkig toch de tijd. We stonden er alleen niet zo bij stil dat alle deuren lekker open stonden. Toen het begon te schemeren waren we zo druk met koken namelijk. Dus toen we van plan waren om te gaan slapen hadden we de hele familie Mug bij ons op bezoek in de auto. Ook kwamen we erachter dat ik de auto op een helling had gezet, waardoor we met ons hoofd naar beneden lagen. Niet erg tactisch, maar op dat moment was er weinig meer aan te doen. Na een korte en slapeloze nacht mochten we eindelijk de auto verlaten. Zo voelde het ook echt. Daarnaast had het ook de hele nacht geregend en was het nog aan het regenen, dus over het hele veld lagen behoorlijke plassen. Even lekker opfrissen dan maar in de stromende rivier tussen de regen door. Gelukkig kwam het zonnetje er om ongeveer 9 uur doorheen, zodat we alles nog even konden laten drogen. Na een kleine reorganisatie in de auto vertrokken we langs de oostkant van de Coromandel richting Coromandel Town. Onderweg kwamen we langs het beruchte Hot Water Beach. Dit zou een hele bijzonder plek moeten zijn, omdat je hier een gat kan graven op het strand en dan lekker kunt genieten van het warme water. Langs de kant van de weg stonden al borden voor het verhuur van scheppen. Bij aankomst stond gelijk al een groot bord over de betaalde parkeerplekken. Dit waren we nog niet eerder tegen gekomen in NZ. Na een korte wandeling over het strand bleek het niet veel meer te zijn dan een prachtig strand met een mooi uitzicht. Zelf had ik nog even geprobeerd te graven naar het warme water aangezien het toch wel erg fris was toen de zon weg ging en het begon te miezeren, maar helaas. Dit was voor ons niet zo heel bijzonder. Daarna zijn we doorgereden naar de Cathedral Cove. Dit was een half uur wachten waard voor een parkeerplek. Een bijzonder gat in een grot langs het strand, maar 45 minuten lopen naar beneden door de regen vonden wij een beetje teveel van het goede. Waar een verrekijker wel niet goed voor is! Hierna besloten we om door te rijden zonder nog ergens te gaan stoppen. Nog een stop dan bovenop de berg voordat we het dorp inkwamen was wel de moeite waard. De oom van John heeft een Motel in Coromandel Town. We gingen even langs John om te vragen of hij nog even een dagje met ons mee wilde richting het noorden van de Coromandel. John moest zijn auto naar de garage brengen de volgende dag, dus ging niet mee. Net voor het donker kwamen we weer aan bij onze volgende camping in Waikawau Bay. We hadden het idee dat de vorige camping luxe en groot was, maar deze camping had zelfs een receptie en maar liefst 300 plekken! We besloten na ons avontuur van afgelopen nacht om maar eens de tent op te zetten, deze hadden we namelijk toch bij ons. Dit leek ons een wat beter plan zodat we iets meer ruimte hadden, aangezien we nog geen dag hebben gehad zonder regen. We hadden onze tent gelijk maar tot hoteltent geüpgraded met de matrassen uit de auto. Zo hadden we een stuk meer ruimte in de auto en ook in onze buikjes gekregen. Tijd voor een makkelijke hartige pannenkoek in onze autotent, want het was ondertussen weer lekker aan het regenen met behoorlijke windstoten. Wij hadden het in elk geval lekker warm en droog! Tijd voor een mug vrije nacht na een lange dag.

De volgende dag was het de vraag; gaan we terug naar Coromandel Town of gaan we nog wat meer naar het Noorden. We besloten het laatste te doen en reden richting Stoney Bay, een tip van John’s oom. Een erg mooie camping aan een baai met zelfs een riviertje waar je met je auto doorheen moest. Toch maar goed dat we zero acces gekozen hadden. We vonden een mooi plekje met een geweldig uitzicht over de baai. Nadat we de tent hadden opgezet ging het zoals gewoonlijk weer regenen, gelukkig duurde dit niet zo heel lang en konden we daarna aan een wandeling beginnen. De wandelingen in Nieuw-Zeeland staan erg goed aangegeven (Net zoals bij ons de fietsroutes) alleen waren ze deze keer vergeten hoelang je over de tocht zou doen, dus we besloten om 1.5 uur te lopen en dan te kijken waar we uit zouden komen. Een erg goed besluit want het was een prachtige wandeling langs de kust. Een klein pad dat door de bossen en langs watervallen kwam met als eindpunt een uitzicht punt waarvandaan je Great Barrier Island kon zien. Na de wandeling was het weer tijd voor een lekkere maaltijd, alleen werden we lastiggevallen door een erg dominante eend. Toen besloten we maar om in de auto te koken ook vanwege de aantrekkende wind. Op dit punt hadden we eigenlijk al slim moeten zijn, maar we besloten lekker te gaan slapen. Rond 4 uur in de nacht schrokken we wakker omdat het echt stormde. De tent lag nog net niet plat. Het kon mij allemaal niet zoveel meer schelen ik wilde gewoon verder slapen maar het leek Sander beter om de tent op te ruimen en verder te slapen in de auto. Het was nog een hele klus om de tent in de auto te krijgen zonder dat deze weg waaide, maar het was allemaal gelukt. De tent bleek toch niet meer helemaal zo’n hoteltent zoals we eerst dachten. Toen we in de auto zaten konden we beide niet meer slapen en besloten we om maar alvast te gaan rijden. Om 6 uur s’ ochtends was het in ieder geval nog lekker rustig op de smalle gravel weg. Na een dikke 3 uur kwamen we aan in Thames waar we weer wat boodschappen konden halen en we konden midden in het winkelcentrum even gebruik maken van de wifi om te skypen met het thuisfront.

Hierna was het nog een klein stukje naar de volgende camping in een vallei in Coromandel Forest. De DOC-campings zijn echt heel goed georganiseerd, in deze vallei waren er ongeveer 7 campings en zelfs een informatiecentrum waar je je van tevoren aan moest melden. Nadat we dit gedaan hadden mochten we een plekje uitzoeken. We besloten om niet de allerlaatste camping te nemen want deze zat het dichtste bij de grote wandeltocht: Pinnacle track (aan de hoeveelheid mensen te zien een erg populaire wandeling) Nadat we een mooi plekje hadden gevonden tussen de bomen, zodat we niet zouden worden weggeblazen of nat geregend, besloten we om zelf ook een kleine wandeling te maken. Een erg mooie maar mega zware wandeling, dit kwam doordat het alleen maar trappen waren. Sander wilde de volgende dag toch wel graag de Pinnacle track gaan doen maar mij leek dit iets teveel van het goede. Bij het informatiecentrum stond aangegeven dat dit een 1 of 2-daagse wandeling was en dat alleen heel goed getrainde wandelaars het in 1 dag konden doen en dat ze er dan sowieso wel 6-7 uur over zouden doen. Ik wilde Sander dit niet ontnemen daarom besloten we dat hij de volgende dag zou gaan wandelen en ik zou een dagje mogen chillen:D. Voor de grote tocht een goed ontbijt genomen en ik stond erop dat Sander zijn telefoon mee zou nemen en genoeg water. Rond half 10 vertrok hij de berg op. Ondertussen kon ik mooi even de was doen, de auto opruimen en lekker een boekje lezen. Rond 2 uur wilde ik net wat pakken toen ik meneer ineens zag aan komen lopen. Hij had de tocht in 4 uur gelopen!!! En ook nog even rustig gezeten voor z’n lunch, niet normaal! We besloten dat we dit wel even mochten vieren met een biertje, maar deze hadden we nog niet gehaald dus moesten we eerst weer even terug naar het dorp (20 km rijden) Op de terugweg kwamen we er alleen achter dat we van alles hadden gekocht behalve bier. Nouja, dan hadden we toch blijkbaar niet zoveel behoefte aan alcohol. Na 2 nachten op dezelfde camping was het tijd om weer verder te gaan, richting Tauranga. We hadden alleen niet helemaal op de tijd gelet. Want we hadden s’ ochtends nog een mooie wandeling gemaakt, nog even wat boodschappen gehaald en lekker lang gezeten tijdens onze lunch dus toen we in de grote stad aankwamen en we nog flink wat dingen moesten regelen. Niet alleen voor onze volgende Workaway plekken in december maar ook nog een aantal slaapplekken wanneer de ouders van Sander langs komen. Daar zaten we ook zo alweer 3 uur en toen was het nog een uur rijden naar de camping. Bij de camping aangekomen bleek het mega druk te zijn, dit hadden we nog niet eerder meegemaakt. Gelukkig was er nog een plekje voor ons en had deze camping zelfs een warme douche! Daar hadden we dan de volgende ochtend ook gelijk gebruik van gemaakt.