Nieuwe vrienden
Door: Sander & Iris
30 November 2016 | Nieuw Zeeland, Napier
Tijd om te gaan, zogezegd zo gedaan. Op naar de supermarkt om wat boodschappen in te slaan.
Dat is namelijk wel fijn als je in een groot dorp bent. Na een snelle lunch besloten we om het dorp en het informatiecentrum te bezoeken. Na wat informatie verzameld te hebben gingen we lekker op tijd op zoek naar onze volgende camping. Rond een uur of 4 kwamen we aan op de camping ‘Lake Okareka’. Weer een prachtige camping aan een groot meer. We waren een van de eerste op een stel na die een gigantische camper hadden staan. De beste man vroeg ons gelijk maar even of we ook bleven slapen deze nacht, aangezien hij liever niet alleen wilde overnachten met zijn vrouw op de camping. Het was namelijk wel wat afgelegen en er liep wat jeugd rond. Ook op deze camping hadden we weer een shelter waar we in de konden koken. Erg fijn, want we hadden voldoende boodschappen in huis om een heerlijke curry te bereiden. Tijdens het bereiden begon de camping gezellig vol te raken. Iris ging even op onderzoek bij wat buren om te vragen of ze kon helpen met het opzetten van een tent. De dame waar ze mee aan het praten was kwam uit het Franse sprekende gedeelte van Luik in België en reisde alles liftend. Ze was ook op deze afgelegen camping gekomen door een aardige dame te vinden die haar wel even alle mooie plekken in de omgeving wilde laten zien om haar vervolgens af te zetten bij de camping. Het weer was helaas niet perfect, maar het was gezellig druk in de shelter aan de picknicktafels aangezien je daar wel redelijk uit de wind zat. Tijdens het eten zaten we aan tafel bij een Franse dame die alleen op reis was om haar Engels te verbeteren. Wij dachten dat we huiswerk hadden, maar zij zat echt met haar laptop en schiften voor zich, omdat ze minimaal een paar uur aan haar Engels moest werken van zichzelf. Ze vertelde ons ook dat 6 uur eten wel erg vroeg voor haar was. Wel een beetje logisch, want in Frankrijk beginnen ze allemaal pas rond 8 uur met eten bereiden. Ook kwam er nog een Canadese dame aan de tafel zitten die ook gezellig haar eten kwam bereiden. Een gezellig Multi cultureel gebeuren was het wel! Na alles weer schoon opgeborgen te hebben onder de auto was het tijd voor een auto chilling met een mooi uitzicht over het water. We lagen er voor het donker in en dat is voor ons prachtig op tijd.
De volgende dag hadden we alles op tijd ingepakt om Rotorua wat beter te verkennen. In Rotorua heb je verschillende plekken waar warm water komt opborrelen en het stoom er vanaf komt. Ik besloot om eerst nog even een frisse duik te nemen in het meer voordat we vertrokken. We hadden de Belgische liftende dame aangeboden om mee te rijden richting Taupo verderop de dag. Dat leek haar een goed plan, want ze wilde ook graag die kant op. We moesten gauw de nummers uitwisselen voordat ze vertrok met een andere jongen richting Rotorua. Ze ging namelijk met die jongen mee om een rugbywedstrijd te kijken bij een café in Rotorua. Aangekomen in het dorp zagen we gelijk de Mac voor ons. We waren stiekem toch wel heel benieuwd of we een reactie hadden gekregen op onze berichten die we gestuurd te hadden naar verschillende Workaway adressen. Even vlot kijken dan maar op de parkeerplaats. Na veel duimen en alle zenuwen te hebben opgespaard pakten we de laptop in alle hoop erbij, maar helaas. Drie reacties met een trieste mededeling dat ze geen plek hadden op dat moment. Nu nog maar hopen dat de anderen nog reageren, maar we hebben er een hard hoofd in. Toch maar even uitzoeken wat plan b gaat worden, maar na een uur waren we klaar met de laptop. We waren juist zo mooi op tijd richting Rotarua gegaan om wat te bekijken. Na een paar keer de sleutel omdraaien keek ik Iris vragend aan… De auto wilde niet starten? Nee!! Shit de lichten stonden nog aan terwijl we daar op de parkeerplaats stonden. Erg stom, want ik had dit helemaal niet opgemerkt. We waren helemaal niet de auto uit gestapt, dus er was ook geen piepje te horen bij het open van de deur. Gelukkig stapten er net een paar Franse Backpackers in de auto naast ons. Iris rende gauw naar ze toe om te vragen of ze startkabels hadden. Gelukkig hadden ze deze, alleen hoe ga je een automaat uit ze parkeerstand halen? Ergens in een verstopt hoekje bij de versnellingspook was een knopje te vinden waar de blokkade eraf gehaald kon worden om de auto uit zijn versnelling te halen. We waren onze Franse vrienden erg dankbaar. Hierna gingen we Rotorua verkennen. We hadden de auto geparkeerd bij een groot hardloopevenement. Het was de halve marathon die er gelopen werd, maar er waren ook andere afstanden aan de uiteenlopende leeftijden en kleuren op de nummers te zien. We gingen hierna naar een oud Maori dorp met bijzondere gebouwen en bijzonder veel hot springs. We hadden van Max (onze eerste Workaway host) gehoord dat er hier een kerkje te vinden was waar je Jezus op het water zou zien lopen. En dit was inderdaad zo, je kon dit vanaf binnen in de kerk zien als je naar buiten keek via het glas naar het meer toe. Helaas was het niet toegestaan om foto’s te maken hier binnen. Hierna zijn we nog naar de openbare hot pools gegaan wat erg indrukwekkend was. Na een lekkere parfum van zwavel was het tijd om onze Belgische vriendin Morgane op te halen bij het informatiecentrum in Rotorua.
Rond 12 uur reden we richting Taupo. Op de weg naar Taupo heb je verschillende bezienswaardigheden waaronder een hotpool waar je in kunt zitten. Dit hebben we dan ook wel even gedaan. Eerst op een wat drukkere plek en later gingen we door naar de volgende rivier met een klein watervalletje. Heerlijk lekker badderen in een warme rivier terwijl het aan het regenen was.
Hierna was het tijd om verder te rijden richting Taupo. De campmanager van de vorige camping had ons verteld dat er een mooie waterval in Taupo zou zijn en dat een stuk verderop een gratis camping lag, ‘gratis is altijd goed’ dachten wij. De waterval was erg indrukwekkend, er werd gezegd dat er per seconde 200 duizend liter water doorheen stroomde. Na de waterval was het tijd voor de gratis camping. Bij aankomst schrokken we nogal, het leek meer op een vuilnisbelt dan op een camping. En het was druk! Overal auto’s, tenten en zelf gefabriceerde bouwwerken. Na veel twijfels besloten we toch om hier te blijven staan. We vonden een plekje naast de rivier en wij zouden in de auto slapen zodat Morgane haar tent naast onze auto kon zetten. Alleen de plek waar zij haar tent wilde plaatsten was volgens onze Duitse buren niet zo’n goed idee, het waterniveau zou namelijk behoorlijk stijgen. We besloten maar naar ze te luisteren en Morgane zetten haar tent iets verderop neer. Een erg goed besluit want de volgende morgen stond het water inderdaad bijna een halve meter hoger, en als ze haar tent niet had verplaatst, had ze kunnen zwemmen. Sander was al vroeg opgestaan en was weg toen ik wakker werd. Ik had verwacht dat hij wel snel terug zou komen maar het duurde langer en langer. Op een gegeven moment begon ik me toch wel een beetje ongerust te maken. Gelukkig kwam hij na drie kwartier aanlopen met een cadeautje voor mij. Hij had 5 kilometer gelopen en hij had onderweg bloemen voor mij geplukt omdat we precies een jaar samen zijn. Na een ontbijtje met pannenkoeken, (waar Morgane heeeeeeeel blij mee was, ‘it looks like a hotel for me’) vertrokken we snel richting het goede weer in Napier. Tussen Taupo en Napier hadden we nog een mooie camping gevonden om te overnachten, hier kwamen we op tijd aan en het was echt een groot verschil met de dag ervoor. Het was een gigantisch grasveld en er was niemand. Hier konden we ons hele tentenkamp uitstallen en we hadden zelfs nog tijd voor wat pilates. Tijdens het avondeten werden we vergezeld door een Canadese jongen. We hadden hem die middag al een keer uit de rivier zien komen, hij was namelijk een visser en hij bleef voor een heel jaar in NZ. Een erg gezellige avond met taart om ons samenzijn te vieren. De volgende morgen konden we op pad richting Napier. Napier is een erg mooie stad met veel Art Deco gebouwen. Eigenlijk een van de eerste steden waarvan we onder de indruk waren. In Napier besloten we naar het informatiecentrum te gaan om te kijken of we richting Cape Kidnappers konden gaan. Dit bleek niet mogelijk, omdat de cape alleen tijdens eb te bereiken is. Daarom besloten we maar een rondje in Napier te lopen, waar de kerstbomen al op de weg staan. Ook konden we hier weer even gebruik maken van de wifi, en weer geen reacties van de Workaway adressen. Na nog wat boodschappen gehaald te hebben konden we weer op weg. Morgane had ons verteld dat er een erg mooie track is, en dat we deze zeker moesten lopen. Daarom gingen we weer op weg naar Taupo, maar nu via een andere weg. Onderweg kwamen we een bruin bordje tegen, wat in NZ betekend een bezienswaardigheid. Bij de parkeerplaats aangekomen dachten we dat ze ons voor de gek hielden, maar na wat beter kijken zagen we een nog indrukwekkendere waterval dan diegene de we de dag ervoor gezien hadden. Ook voor deze route hadden we weer een mooie camping gevonden waar we konden staan. Alleen was de camping wat lastig te vinden, de navigatie zei namelijk al dat we onze eindbestemming hadden bereikt maar er waren alleen maar omgezaagde bomen. Sander besloot nog een stukje verder te rijden en gelukkig was daar de camping. Weer een super mooie camping met bijna niemand. Nadat we ons hadden geïnstalleerd konden we nog een stuk gaan lopen. Een kleine wandeling van een uur naar een meertje en terug. De camping lag aan een rivier, alleen lag de camping een stuk hoger. Om onze aardappelen te wassen moesten we dus een behoorlijk stuk afdalen, geen gewone wandeling maar een echte tramping track met hoogte verschillen van bijna twee meter! Na het eten was het weer tijd om te gaan slapen, deze keer in de auto mét extra luchtbedden op de bestaande bedden, zodat we voor het eerst in tijden weer een lekker zacht bedje hadden. De matrassen die je bij de auto krijgt zijn namelijk knetter hard.
Na een heerlijke nacht op een super zacht bed, besloot Sander dat hij een wandeling wilde maken. We hadden de vorige dag al gekeken naar een mogelijke optie en er was een wandeling naar de top van de berg dat ongeveer een loop van 3-4 uur zou zijn. Hij vertrok rond half 8 en ondertussen kon ik lekker uitslapen. Tegen half 10 werd ik eindelijk weer wakker en was ik helemaal uitgerust. Een uurtje later kwam ook Sander alweer aangelopen en kon hij gelijk genieten van de wentelteefjes die ik gemaakt had. De wandeling was veel zwaarder geweest dan hij had verwacht. Het eerste stuk liep steil omhoog en was een grove gravel weg, niet echt lekker om op te lopen. De weg richting de track was mooi maar wel heel eentonig. Hoe verder we bij de berg kwamen des te harder het ging regenen. Bij het laatste dorp voor onze camping was nog een informatiecentrum waar we naar de weersvoorspelling vroegen. Volgens de vrouw zou het in ieder geval droog zijn en licht bewolkt. We hopen dat dit ook zeker het geval is want de track is op zijn hoogste punt bijna 2 km. Bij bewolking heb je dan geen mooi uitzicht meer. Bij de camping aangekomen waren we nogal verbaasd. Na grote velden gewend te zijn, bleek dit een heel klein terrein te zijn met veel bosjes, dus weinig plek voor je tent. Gelukkig wel weer een shelter en deze hadden we ook hard nodig want het bleef regenen. Voor de track hadden we al helemaal een systeem bedacht. De track is namelijk 19.4 km lang en dit is one way, je moet dus weer terug naar het begin om je auto op te halen. Aangezien Sander snel loopt en ik hopelijk Morgane kan bijhouden (ik heb lang getwijfeld of ik de track wel zou lopen, maar toch besloten om het te proberen) bedachten we dat het slim zou zijn om Sander aan het einde af te zetten en dat Morgan en ik dan aan het begin zouden beginnen, zodat we halverwege de sleutel konden wisselen en dat Sander ons dan aan het einde kan ophalen. Om te kijken of dit haalbaar was hadden we de weg gereden die je moest afleggen. Alleen was de weg naar het startpunt al een weg van 7 km gravel en niet gewone gravel maar mega rotsblokken, geen fijne weg om te rijden dus. En aangezien je er op tijd moet beginnen (dit werd geadviseerd door de dame bij het informatiecentrum, omdat de tocht 6-8 uur duurt en er zijn maar weinig parkeerplekken) wilden we niet te lang bezig zijn met rijden naar onze bestemming. Tijdens onze testrit kwamen we er achter dat het toch geen goed idee zou zijn. Alleen het afzetten van Sander en weer terug naar het beginpunt zou ons een dik uur duren, dan zouden we dus om 5 uur in de ochtend al weg moeten, dat zou veel te vroeg zijn! Dus toch maar plan b.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley