Happy birthday to you, happy birthday to Iris...

“ Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday happy birthday happy birthday to you”. Mijn 22e verjaardag vieren in Nieuw Zeeland voelt toch wel een beetje gek. Eigenlijk ben ik dit jaar 36 uur jarig, 24 uur hier in NZ en daarna nog 12 in Nederland. Ik werd heerlijk wakker gemaakt door Sander met de mededeling dat de Kiwi post net was langs gekomen en dat er een brief voor mij bij zat. Ik kreeg van Sander een mooie kaart met als cadeautje een massage cursus wanneer we weer in Nederland zijn. We waren van plan om ons ontbijt ergens in een dorpje te nuttigen maar we waren al zo hongerig dat we al iets te veel tosti’s hadden gegeten en dat was eigenlijk wel voldoende voor ons ontbijt. Het weer had besloten dat ik een gewone Nederlandse verjaardag zou moeten vieren, met Nederlands weer, regen dus… Daarom zaten we al snel in de auto, maar het duurde een lange tijd voordat we daadwerkelijk op weg konden omdat de hele auto vol zat met muggen. Na lang jagen waren de meeste verdwenen en konden we op weg naar Tokoroa. In Tokoroa besloten we eerst langs de bibliotheek te gaan om wat te internetten, we hoopten nog steeds op goed nieuws van ons Workaway adres, maar helaas de beste man had ons gewoon aan het lijntje gehouden en wilde ons niet hebben. Dit was wel even een domper. Daarom besloten we gelijk opzoek te gaan naar een aantal AirBnB adressen waar we konden verblijven totdat de ouders van Sander arriveren in Auckland. Dit was gelukkig niet heel moeilijk. Nadat we vierkante ogen kregen was het tijd voor een echt kopje koffie (voor mij chocolademelk) in een leuk tentje. We kregen er zelfs mini marshmallows bij. Omdat het mijn verjaardag was had ik besloten dat ik ook wat nieuws mocht kopen, bij The Warehouse vond ik een leuk kort broekje en ik kreeg als verassing van Sander ook nog een mooi horloge omdat ik die niet bij mij had en elke keer wilde weten hoe laat het was. Bij een verjaardag hoort natuurlijk ook lekker eten en aangezien ik heeeeeeeel erg van chipjes houd, mocht ik deze eindelijk kopen. Ook gingen we voor een lekkere schnitzel en een lekkere cider. Een echt feestmaal dus . Na al dat kopen was het hoogtijd om te vertrekken naar de 1 na laatste camping met ons eigen vervoer. Een groot grasveld aan een rivier met wel 50 plekken. Gelukkig hadden we hier ook weer een shelter waar we lekker droog konden zitten. De volgende ochtend was ik in Nederland nog steeds jarig en wilden we even skypen met pap en mam. We waren van plan om richting Cambridge te rijden maar dit bleek uiteindelijk nog best ver, daarom kozen we voor Te Awamutu. In het dorpje aangekomen probeerden we internet te vinden bij de McDonalds maar daar werkte het niet, dan maar naar The Warehouse. Ook hier werkte het internet niet vanuit de auto. Gelukkig werkte het wel toen we met de lapton naar buiten gingen. Iedereen keek ons wel een beetje gek aan, voor The Warehouse op een stelling stonden wij lekker te Skypen. Na alle felicitaties werd het snel tijd om verder te gaan, we wilden nog wat dingen opzoeken en dit wilden we in de bibliotheek doen. De navigatie wees ons naar de bieb, maar deze was verplaatst. Gelukkig wist de vrouw in het museum, dat naast de bieb zat wel waar hij nu zat. Onderweg kwamen we een heel klein schattig koffietentje tegen en daar moesten we toch echt wel even koffie drinken, ook konden we daar gebruik maken van het internet. Aangezien het de hele ochtend al had geregend hadden we eigenlijk niet zoveel zin meer om terug te gaan naar de vorige camping en besloten we een nieuwe camping op te zoeken, in ons wegenboek die we van Wouter en Samantha mochten lenen stonden een aantal campings die ons wel wat leken. Ook lagen deze campings een stuk dichterbij Auckland, zo zouden we 9 december, de dag dat we de auto moesten inleveren niet zover meer hoeven rijden. Ook leek het ons een goed idee om nog even een stop te maken in Raglan, een bekend surfdorp. Daar aangekomen vonden we het eigenlijk een beetje tegenvallen, maar dat kwam misschien ook omdat het een druilerige dag was. Het was wel een leuk dorpje en de fibe was uiteindelijk ook wel leuk, maar niet helemaal een plek waar wij ons op ons gemak voelden. Via een mooie weg maar lange weg kwamen we aan op de camping die we in het koffietentje gevonden hadden. Bij de DOC campings die we voorheen hadden kon je geld in een envelopje doen en zo betaalde je dan. Deze camping was overgenomen door de gemeente Auckland en dat kon je gelijk merken. Geen eenvoudig envelopje maar een telefoonnummer waar je naartoe moest bellen en je creditcard gegevens moest doorgeven of je kon naar het kantoor maar dat zat helemaal in het centrum van Auckland. Lekker geregeld allemaal…. Helemaal omdat je geen bereik hebt midden in een natuurgebied!!! Tja, wat doe je dan? Gewoon blijven staan en de hele nacht toch behoorlijk zenuwachtig blijven. We konden er beide niet echt tegen dat we niet betaald hadden en bij iedere auto die we hoorden aankomen schrokken we al een beetje. De volgende ochtend waren we dus ook alweer op tijd vertrokken. We wilden niet eens meer ontbijten op die gekke camping. Bij de snelweg aangekomen wilden we eigenlijk stoppen om te ontbijten maar hier in NZ begint de spits een stuk eerder en zelfs om half 7 was het al onwijs druk op de weg. Daarom reden we maar een stuk door en stopten we in een voorwijk van Auckland. Een vrij chique wijk waar we na lang zoeken een parkje hadden gevonden waar we lekker pannenkoeken konden bakken. Na het ontbijt moesten we toch echt de auto opruimen en al onze spullen weer in de backpack stoppen. Echt een gek idee, die auto is toch een soort van huis geworden. Tijdens het opruimen werden we vaak raar aangekeken, het was ook wel een gek gezicht, een super smerige auto met alle spullen erachter uitgestald. Nadat we alle spullen hadden ingepakt konden we op weg naar een carwash waar we de auto weer wit kregen. Daarna konden we het drukke verkeer weer in en op naar het vliegveld waar Sander mij zou afzetten en hij zou dan de auto afleveren bij het verhuurbedrijf. We hadden het op deze manier bedacht aangezien het verhuur bedrijf 3 km van het vliegveld zat en er geen goede verbinding was met het openbaar vervoer. En we hadden natuurlijk geen zin om 3 km te lopen met al onze spullen. Na een half uurtje was Sander alweer terug, de auto was ingeleverd en meneer had lekker de 3 km hardgelopen. Op het vliegveld moesten we ons toen nog 2 uur vermaken, aangezien de Intercity bus richting Hamilton om 2 uur aan zou komen. In de bus merkten we dat het niets uitmaakte hoe laat je in Auckland reed, ook nu stond alles weer goed vast. Na 2.5 uur kwamen we aan in Hamilton waar onze AirBnB host ons kwam ophalen, super aardig. Monique, onze host had een aantal jaar in Haarlem gewoond en kon zelfs nog een beetje Nederlands. Na 10 minuten rijden kwamen we aan bij haar huis, waar ze samen met haar twee dochters woont. Een mooi huis met een grote tuin. Hier hadden we onze eigen kamer met ontbijt! Ook mochten we haar mountainbikes wel lenen om de stad te verkennen. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen en de volgende dag gingen we gelijk op pad. Het centrum lag een kleine 5 km van haar huis en dat was goed te fietsen, wel gek want hier was het een stuk ongebruikelijker om te fietsen dan thuis. Na veilig het centrum bereikt te hebben, konden we op onderzoek uit. Hamilton is een gezellige stad met veel overdekte winkels. Rond 3 uur werden we aangesproken door een man die ons vertelde dat er s ‘avonds een night market zou zijn onder het winkelcentrum. Dat wilden we niet missen en we bleven nog 2 uurtjes ronddwalen in de stad. Om 5 uur liepen we richting de night market, we hadden hier niet heel veel van verwacht aangezien de markt in New Plymouth ook vies tegenviel. Maar bij de markt aangekomen bleek het een hele grote foodmarket te zijn in de parkeergarage. Het waren vooral Aziatische kraampjes die er stonden en hier konden we onze buikjes wel rond eten. Op de weg terug zagen we nog een bord aangegeven met een Sunday market, dat was dan ook gelijk het plan voor de volgende dag. Zo gezegd, zo gedaan, rond een uur of 10 stapten we weer op de fiets en reden we naar de Sunday market. Ook deze markt was weer boven verwachting. In een grote hal stonden allerlei verschillende kraampjes met eten en drinken. Na de markt konden we nog lekker even chillen in de achtertuin van Monique.