Bye bye working, hello freedom

Om 8 uur zat John al klaar in de auto om te vertrekken zonder dat hij had ontbeten. Wij waren nog even onze laatste spullen aan het inpakken en rustig de kamer aan het opruimen. Om half 9 waren we klaar voor vertrek naar Cape Reinga. De hele auto zat letterlijk volgeduwd, omdat John het vertikte om de auto even opnieuw in te delen. We hadden ruimte zat als we even een beetje hadden gereorganiseerd, maar John was helemaal klaar met Gerlinde. Voor de laatste keer de grindweg terug naar de bewoonde wereld voelde eigenlijk wel heel lekker.

Eerst maar eens even naar de McDonald's. John een lekker Mac ontbijtje en wij om gebruik te maken van de WiFi. Na een half uurtje was het wel voldoende en wilde John graag weer verder, nadat hij een heel menu naar binnen had gewerkt. Eerst nog even wat boodschappen inslaan en lege hoekjes in de auto zoeken om het in te proppen. We hadden verwacht dat dit het land van de lammetjes zou zijn, maar daar hadden we tot nog toe weinig van gemerkt. Tot dat we een half uur voor aankomst kuddes vol zagen staan op de bergen, het was bijna meer schaap dan berg. Na 1,5 uur rijden over een prachtige weg met een enkele auto kwamen we aan bij de vuurtoren van Cape Reinga. Helaas wilde het weer niet zo meewerken. Bovenop de berg stond erg veel wind dus erg aangenaam was het niet. Gauw maar even wat foto’s maken (Been there, done that) om daarna weer lekker op te warmen in de auto met een lekker broodje. Het plan was om te gaan kamperen, dus gingen we maar eens kijken hoe de eerste DOC camping. Dit zijn campings van de overheid, waar je voor een klein bedrag kan overnachten midden in de natuur. Het was nog best vroeg in de middag, dus besloten we om verder te rijden naar de volgende camping.

Onderweg naar de volgende camping kwamen we langs 90 mile beach (een strand van geen 90 miles maar 55 miles, 88 km). Hier kun je sandboarden vanaf de duinen. We dachten slim te zijn om van tevoren alvast een board te kopen bij The Warehouse, maar helaas deze wilde niet goed van de berg af glijden. Gelukkig mochten we er even eentje lenen van een Amerikaanse meid en Nederlandse jongen. Erg zwaar om naar boven te klimmen, maar erg cool om lekker naar beneden te glijden met een belachelijke vaart. Eind van de middag kwamen we aan op onze camping waar we toch echt onze tent gingen opzetten. John wilde wel weer graag naar een volgende camping, omdat hij daar misschien wel internet zou ontvangen op zijn telefoon. Nee John, dit is een prachtige plek. Misschien wel wat veel wind, maar daar kunnen we ons prima tegen kleden. Tijdens het opzetten van de tent vroeg hij of we misschien een paar haringen konden missen. Ja, waarom niet denk je dan? Scheerlijnen zijn toch nooit nodig in Nederland. Wat bleek. John had helemaal geen haringen. Maar de wind begon in de avond steeds heftiger te blazen. Gelukkig bedacht ik dat het misschien wel handig was om met ons bestek nog een paar haringen voor John te creëren. Na een lekkere koude spagetti met wat groenten uit een pot gingen Iris en ik een klein stukje lopen over het strand. Lekker uitwaaien met een paar laatste zonnestralen. Toen we terug kwamen rond 7 uur lag John al in zijn bed, maar er lagen nog wat spullen van ons in de auto. Gelukkig hoorde hij ons en was hij nog wakker. Het was een nachtmerrie voor hem zonder internet, dus lag hij er al in. Het begon al met regenen en we besloten om naar de wc’s te gaan om daar te gaan schuilen. Om 8 uur lagen we ook al lekker in bed. ’s Nachts werden we nog even wakker, omdat we het idee hadden dat onze tent zou instorten. Het regende zo ontzettend hard en alles ging heen en weer. Toch maar die haringen zelf gebruiken in het vervolg.